Jak pomyślę, tak zrobię!

Podstawową umiejętnością, która odróżnia człowieka od innych ssaków, jest wysoko rozwinięta komunikacja. Dzięki słowom, gestom , mimice i postawie ciała w skuteczny sposób możemy wyrażać swoje myśli i potrzeby. Druga osoba, dzięki pracy między innymi neuronów lustrzanych, może odebrać te wszystkie komunikaty i się do nich ustosunkować poprzez dobrane do nich zachowanie. Zdarza się jednak, że z powodu braków w umiejętnościach formułowania i przekazywania swoich przemyśleń w sposób adekwatny do sytuacji, dochodzi do nieporozumień. Dzieci, kiedy uczą się zasad społecznych i przebywania w grupie, popełniają błędy między innymi w postaci zaostrzania konfliktów, „czytania w myślach” czy niewyrażania swojej opinii w sposób asertywny. Istnieje wiele ciekawych i inspirujących książek, które mogą ułatwić proces przyswajania reguł społecznych i postępowania według nich, korzystając przy tym z pozytywnej / adekwatnej do sytuacji komunikacji. Dzisiaj chciałabym wam przypomnieć książkę „Jak pomyślę, tak zrobię” pani Elżbiety Zubrzyckiej.

Książeczka opowiada o losach grupki dzieci, które łączy pasja grania w piłkę nożną. Historia rozpoczyna się od niepowodzeń Marka – chłopiec podczas treningu przed ważnym dla niego meczem, nie trafia piłką do bramki. Sytuacja ta powoduje u niego negatywne myślenie na temat swojej osoby, przez co psuje mu się humor i w gburowaty sposób traktuje swojego przyjaciela. Każda następna czynność, jakiej się podejmuje, nie wychodzi mu. To pogłębia jego zły nastrój. W dodatku obserwuje przez okno wysiłki swoich koleżanek i przyjaciela, którzy chcą przenieść ławkę do siedzenia na boisko do gry w piłkę nożną. Chłopiec bardzo chciałby się do nich przyłączyć i pomóc im, jednak stwierdza, że na pewno Piotrek (jego przyjaciel) opowiedział o nim złe rzeczy i rezygnuje z wyjścia na podwórko. Zapewne trwałby w tym stanie zniechęcenia i smutku, gdyby nie rozmowa z kolegą siostry, Janem, który tłumaczy mu, że każdy ma prawo do błędów i słabszej formy, jednak mimo porażek warto próbować dalej. Nakierowuje chłopca na zmianę myślenia, dzięki czemu może on podjąć wysiłek do zmiany sytuacji.

W książeczce, oprócz historii Marka, znajdziemy poboczne wątki, dotyczące jego przyjaciela, koleżanek i kolegów. Każdy z nich zawiera opis sytuacji, myśli i uczuć oraz możliwych rozwiązań danej sytuacji. Wskazuje pozytywne i pożądane zachowania, jak również zawiera opis konsekwencji konkretnych wyborów. Cennym i ciekawym dodatkiem jest „dodatek dydaktyczny”, zawierający krótką psychoedukację na temat myślenia o sobie i tego, jak ono wpływa na relacje z innymi i stosunek do samego siebie.

Wydawnictwo sygnalizuje, że książka traktuje przede wszystkim o komunikacji, uczy dzieci, jak rozmawiać, aby się skutecznie porozumieć oraz tego, jak reagować w sytuacjach konfliktowych. Moim zdaniem występuje tu jeszcze jeden ważny element: psychoedukacja dotycząca zależności myśli – uczucia – zachowanie. Historie dzieciaków i analiza tego, jak reagują, mogą być bardzo pomocne we wprowadzaniu w tak zwaną „kajzerkę CBT”. Przykłady sytuacji, które mogliby przeżywać młodzi ludzie, ułatwiają zrozumienie abstrakcyjnych pojęć jak „myśli” i „uczucia”. Dodatkowo analiza wyborów pod kątem użyteczności (dające siłę lub osłabiające) i możliwości zapanowania nad szkodliwymi myślami może stanowić prosty wstęp do restrukturyzacji poznawczej. Opowiadania sprawdzą się w pracy psychoterapeutycznej (o ile psychoterapeuta ma możliwość zaplanowania większej ilości sesji, poświęconych analizie tych krótkich rozdziałów), gabinetowej psychologa i na rewalidacji – specjalista zajmujący się daną formą pomocy wybierze odpowiednie elementy historii, pasujące do specyfiki jego pracy.

Na moim Fapnpage na Facebooku znajdziecie propozycję kart pracy, opartych na recenzowanej wyżej książce.

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi