Kreatywne, pomysłowe, pełne energii, ciekawe świata… Kiedy czytasz takie stwierdzenia, to jaki obraz dziecka pojawia ci się w myślach? W którą stronę idę twoje skojarzenia? Każdy człowiek nosi w głowie ślady pamięciowe, skróty, które wiodą go w kierunku określonego typu, czy stereotypu, człowieka. Można się z tym sprzeczać lub nie, niemniej tak działa nasz umysł: lubi sobie ułatwiać i kategoryzuje zdarzenia, cechy i ludzi by w przyszłości zaoszczędzić sobie czasu na kolejne łączenie faktów i na zasadzie skojarzeń przyspiesza swój proces myślowy. Dlaczego warto pamiętać o tych „skrótach”? Aby pohamować i nie zaetykietować kogoś, gdyż sprawia to, że tracimy coś cennego: prawdziwą wiedzę o drugim człowieku. Bo kreatywne, pomysłowe, pełne energii i ciekawe świata dziecko, wspomniane na początku, może być w każdym z młodych ludzi, a więc często można je odnaleźć wśród tych z ADHD. Naszym zadaniem jest pomóc im to dostrzec i zostawiać za sobą łatki, cechy czy etykiety, które niesprawiedliwie określiły je kiedyś. Pomoże nam w tym, oprócz naszej chęci i empatii, nowy poradnik od GWP „Ja i moje ADHD” pióra Kelli Miller.
Dzieciaki z diagnozą zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi mogą czasem zapominać jak niezwykłymi cechami i możliwościami dysponują, gdyż skupienie (ich lub otoczenia) nakierowane jest na deficyty i trudności. Specyficzne funkcjonowanie ich mózgu rzeczywiście w pewnych chwilach utrudnia życie, niemniej w takich momentach talenty i mocne strony powinny stać się podporą, jak również stanowić cel w pracy terapeutycznej. Kiedy już młodzi ludzi wiedzą (rozumieją) czym dokładnie jest ADHD, jak również przypomną sobie o swojej wyjątkowości i docenią ciekawe i niepowtarzalne cechy, dopiero wtedy znajdą w sobie wolę i chęć do pracy nad wyzwaniami płynącymi z wyżej wspomnianego zespołu.
I wszystko to odnajdziecie w opisywanej przeze mnie książce. Na początku młody człowiek ma szansę przeczytać przystępnie napisane informacje na temat ADHD. Następnie, poprzez różnego rodzaju techniki, poznaje dogłębniej siebie (z nastawieniem na pozytywne i wspierające cechy). Kolejna część przenosi nas w świat samoregulacji rozumianej jako wsparcie samego siebie w różnych aspektach funkcjonowania. Najpierw młody człowiek zdobywa wiedzę na temat radzenia sobie z emocjami, szczególnie złością: pracuje nad rozpoznawaniem jej wyzwalaczy i sposobów na radzenie sobie z nimi; uczy się reakcji swego ciała, a także pozytywnego, wspierającego języka oraz myślenia, które można wykorzystać w różnych sytuacjach.. Następnie ma okazję zgłębiać sposoby na skupienie uwagi i słuchanie mimo odczuwanej czasem nudy. Dzięki tej lekturze odkrywa jak radzić sobie ze znudzeniem (i je w ogóle zauważać, by później reagować!), ułatwiać sobie przechodzenie między czynnościami, czy nagradzać siebie za odnoszone sukcesy. Kiedy te wszystkie sprawy staną się jasne, można skupić się na nauce hamowania impulsów i podejmowania trafnych decyzji, co stanowi jeden (obok trudności ze skupieniem oraz opanowywaniem emocji) z obszarów wymagających pracy. Wypracowywanie sposobów na podejmowanie dobrych decyzji stanowi wyzwanie dla wszystkich młodych ludzi, więc ćwiczenia wspierające ten obszar mogą być cenne dla każdego z nich.
Ostatni etap to „wychodzenie poza siebie”, czyli dbanie o dobre relacje z innymi ludźmi oraz używanie umiejętności związanych z samokontrolą w życiu codziennym. Dobrym nawykiem jest przestrzeganie rutyny, która organizuje dzień i porządkuje rozproszenie, któremu mózg czasem chciałby ulec. Systematyczność zapobiega panice i zapominaniu, więc listy czynności oraz mnemotechniki będą dobrymi źródłami wsparcia dla pamięci. Planowanie zorganizuje najważniejsze sprawy i poukłada je priorytetami. Dzięki tym wszystkim zabiegom można czuć się bardziej przygotowanym na codzienne wyzwania.
Nie należy zapominać o relacjach. Kiedy młody człowiek pozna siebie i poukłada swoją codzienność, w łatwiejszy sposób wejdzie w empatyczne myślenie o innych. Dzięki znajomości uczuć, umiejętności formułowania odpowiednich komunikatów (próśb, pocieszania czy opowiadania o swoich uczuciach) i bycia życzliwym, można zdobyć nowe znajomości, a później je utrzymywać, co potrafi być wzmacniającym doświadczeniem.
Autorka w swojej książce w sposób praktyczny i ciekawy prowadzi psychoedukację (stanowiącą UZUPEŁNIENIE innych oddziaływań terapeutycznych), dotyczącą nabywania umiejętności ważnych w pełnym i satysfakcjonującym życiu. Behawioralne metody, które wykorzystują także elementy poznawcze, prowadzą młodego człowieka przez proces doskonalenia siebie. Dzięki temu ostatecznie wzmacnia to poczucie własnej wartości i pozwala nabierać sprawstwa, co dodaje odwagi i neguje myślenie związane z brakiem możliwości wpływania na własne zachowane. Wszystko to czyni okazję do dostrzegania w sobie kreatywności i pomysłowości, co ostatecznie pozwoli pokazywać światu ciekawość własną oraz energię prowadzącą do pełnego i satysfakcjonującego przeżywania każdego dnia.