Z jakimi uczuciami najczęściej pracujecie jako specjaliści?
O których z nich przychodzi wam rozmawiać z uczniami, podopiecznymi czy też własnymi dziećmi?
Odpowiedzi będą zapewne różne, jednak mogę z pewną dozą pewności obstawić, że wśród nich znajduje się złość. Złość jest emocją nieprzyjemną do przeżywania, zarówno dla otoczenia, jak i dla samej osoby złoszczącej się, bo o ile sama w sobie jest bardzo potrzebna i wspierająca określanie naszych potrzeb i granic, o tyle niektóre sposoby jej wyrażania nie są pożądane w życiu społecznym. Jednym z zadań ważnych osób dorosłych (w szczególności opiekunów) jest wspieranie dziecka w przeżywaniu złości i modelowaniu jej tak, żeby dziecko nie szkodziło sobie i osobom je otaczającym. Aby tak się stało, warto poukładać we własnej, dorosłej głowie, informacje dotyczące specyfiki tej emocji i później swoją wiedzą (i postawą) przekazywać to dziecku. Myślę, że oprócz własnych doświadczeń i refleksji dobrym dodatkiem i wsparciem w tej psychoedukacji są mądre książeczki, które można czytać z dzieckiem. W gąszczu literatury dotyczącej emocji odnaleść można różne pozycje, jednak to, co ostatnio przeczytałam, jest oparte na ciekawej fabule i w intrygujący sposób może wprowadzić w tą tematykę. Mam tutaj na myśli książkę pani Oksany Buśko pod tytułem „Stań i laboratorium emocji”.
Pozycja, którą wspominam, dotyczy historii chłopca o imieniu Staś, który uczęszcza do zerówki. Podczas pewnego ćwiczenia, doskonalącego pismo, odczuł złość, która opanowała go do tego stopnia, że zachował się w trudny i gwałtowny dla siebie i innych sposób. Aby ochłonąć, udaje się do miejsca wyciszenia, w którym ma możliwość pobycia samemu, pozostając jednocześnie pod dyskretną opieką pani nauczycielki. Podczas malowania rysunku z badaczem i laboratorium przenosi się do świata zawartego na kolorowanej kartce papieru. Poznaje tam niesamowitego naukowca, bardzo zajętego, ale jednocześnie oddanego swojej pracy, który w magiczny sposób miał możliwość obserwacji całości wybuchu złości, a teraz, poprzez rozmowę, wspiera Stasia w zrozumieniu czym jest złość, jak wpływa na człowieka oraz co można zrobić, żeby okazywać ją w bezpieczny sposób. Wszystko to odbywa się w atmosferze niezwykłego laboratorium, w którym znajdują się tajemnicze substancje, księgi, ale również ekran na którym został wyświetlony film z nagraniem zachowania chłopca. Badacz opiera się na faktach, w prosty sposób odwołując się do udziału mózgu w powstawaniu emocji, różnych sposobów radzenia sobie z niepowodzeniami (co można było zobaczyć w zachowaniach dzieci na wyświetlanym filmie) oraz zachęcając chłopca do opracowania informacji, które uzyskał. Jak w tej niecodziennej sytuacji odnajdywał się Staś? Oraz jak skończyła się ta przygoda? To musicie już doczytać sami.
To, co dla mnie cenne w tej książce, to fakt, że historia w niej opisana jest osadzona w ciekawej scenerii laboratorium, w której nauka oraz magia przeplatają się ze sobą. Potrafi to zaciekawić czytelnika i wciągnąć go w opowiadaną historię. Realny przykład sytuacji możliwej do zaistnienia w codzienności przedszkolaków pozwala na łatwiejszą identyfikację z bohaterem i przekonanie, że dziecko może sobie poradzić z własnymi przeżyciami i zachowaniami, gdyż istnieją proste i dostępne alternatywy dla krzyku, bicia czy rzucania przedmiotami. Historię dopełnia rzeczowo napisana psychoedukacja dla rodziców, w której odnajdą oni opis dotyczący istoty i wagi emocji, jak również co można zrobić, żeby wspierać dzieci. Myślę, że pochylenie się nad tą pozycją i wprowadzenie jej do rodzicielskiej psychoedukacji, dotyczącej przeżywania złości, będzie stanowić interesujące dopełnienie domowych, bliskościowych rozmów.
Na bazie tej pozycji stworzyłam pewną kartę pracy, którą możecie sobie pobrać klikając na kartę pracy poniżej.
